بوته میری از بیماری‌های شایع گیاهان جالیزی از قبیل خیار، خربزه، هندوانه، کدو و… می‌باشد که سالیانه خسارت قابل توجهی به کشاورزان وارد می‌کند.
عامل بیماری بوته میری:
بیمارگرهای «فیتوفترا» و «پیتیوم» از مهمترین عوامل ایجاد کننده بوته میری هستند. این بیمارگرها در محیط‌های مرطوب و شرایط دمایی ۲۸ تا ۳۲ درجه، بیشترین فعالیت را دارند و با حمله به طوقه و ریشه گیاهان، موجب از بین رفتن آن‌ها می‌شوند.
علائم بیماری:
– فرورفتگی بافت گیاهی در محل طوقه و ریشه.
– زخم‌های آبسوخته روی ساقه گیاه.
– لکه‌های کوچک و گاها آبسوخته به رنگ قهوه‌ای روی میوه که با بوی نامطبوعی نیز همراه است.
– تخریب سیستم آوندی در ناحیه طوقه و تغییر رنگ بافت آوندی به زرد و قهوه‌ای.
– سبز خشکی بوته‌ها.
– قهوه‌ای و تیره شدن پوست ریشه.
راهکارهای کنترل زراعی:
– کشت در خاک‌های سبک.
– تناوب گیاهان جالیزی با گیاهانی نظیر گندم، جو، پنبه، یونجه و شبدر.
– حذف علف‌های هرز و بقایای آلوده گیاهی.
– ضدعفونی بذر یا نشا با قارچکش.
– ضدعفونی بستر کشت با آفتاب دهی یا بخار آب داغ.
– استفاده از تشتک آهک در ورودی گلخانه.
– کاهش دمای گلخانه.
– کشت روی پشته‌ها در محیط گلخانه.
– استفاده از آبیاری قطره‌ای.
– جلوگیری از تماس آب با طوقه گیاه.
– کنترل رطوبت با کاهش مقدار آبیاری و افزایش دفعات آبیاری.
– اطمینان از پوسیده بودن کود دامی.
کنترل بیولوژیک:
استفاده از قارچکش‌های بیولوژیک حاوی قارچ تریکودرما.
کنترل شیمیایی:
استفاده از سموم شیمیایی با مشورت کارشناسان کشاورزی.